Fragment książki NAUKOWA METODA WZBOGACANIA SIĘ

Masz prawo do bogactwa

Cokolwiek by nie zostało powiedziane ku czci biedy faktem jest, że nie ma sposobu na spełnione, pełne sukcesów życie, dopóki nie osiągnie się finansowego bogactwa. Żaden człowiek nie dojdzie do szczytu możliwości ani swoich talentów, ani ducha, nie posiadając mnóstwa pieniędzy; gdyż aby rozwinąć talenty i ducha potrzebuje wielu rzeczy, których nie może mieć, jeśli nie ma za co ich nabyć.

Człowiek rozwija się umysłowo, duchowo i fizycznie korzystając z rzeczy, i aby z nich korzystać muszą być jego własnością, gdyż takie reguły narzuca orga-nizacja społeczeństwa, w którym żyje; wynika z tego, że podstawą rozwoju w każdej dziedzinie ludzkiej doskonałości musi być nauka wzbogacania się.

Celem każdej żywej istoty jest rozwój, i każda żywa istota ma bezwzględne prawo sięgania po doskonałość we wszystkich obszarach swego istnienia. Prawo do życia posiadane przez człowieka oznacza także prawo do swobodnego i nieograniczonego korzystania z rzeczy potrzebnych do osiągnięcia najpełniejszego rozwoju intelektualnego, duchowego i fizycznego; inaczej mówiąc, oznacza prawo do bogactwa. Nie mam zamiaru opowiadać o bogactwie metaforycznie; prawdziwe bogactwo nie oznacza umiejętności cieszenia się posiadaniem niewielu rzeczy. Nikt nie powinien być usatysfakcjonowany znikomą ilością, jeżeli jest zdolny do wykorzystania i cieszenia się większą liczbą rzeczy. Natura kieruje się jednym prawem, a jest nim ciągły postęp i rozwój życia; każdy człowiek powinien mieć wszystko to, dzięki czemu będzie mógł wypełniać to prawo; życie pełne elegancji, piękna i bogactwa; ukontentowanie niedostatkiem jest pogwałceniem tego prawa. 

Człowiek jest bogaty wtedy, gdy posiada wszystko, czego pragnie i czego potrzebuje do życia tak pełnego, jakie tylko jest w stanie prowadzić; człowiek nie posiadający mnóstwa pieniędzy nie może mieć wszystkiego czego pragnie i czego potrzebuje. Życie osiągnęło taki poziom i stało się tak złożone, że najzwyklejszy mężczyzna bądź kobieta potrzebuje ogromnego zasobu bogactw, by chociażby zbliżyć się do jego pełni. Każda osoba naturalnie pragnie stać się wszystkim, czym tylko jest w stanie zostać; pragnienie przekształcenia wewnętrznych możliwości w rzeczywistość leży w ludzkiej naturze; odczuwaniu pragnienia osiągnięcia pełni rozwoju nie możemy w żaden sposób zaradzić. Sukces w życiu oznacza stanie się tym, kim pragnie się zostać; możesz stać się kim pragniesz jedynie robiąc użytek z rzeczy, a swobodnie korzystać z rzeczy możesz jedynie wtedy, gdy jesteś na tyle bogaty, by je nabyć. Zrozumienie nauki wzbogacania się jest więc koniecznością. W chęci bycia bogatym nie ma nic niewłaściwego. Pożądanie pieniędzy jest w swej istocie pragnieniem bogatszego, pełniejszego i obfitszego życia; pragnienie to jest godne pochwały.

Człowiek niechcący pełniejszego życia jest anormalny, tak samo jak człowiek niechcący takiej ilości pieniędzy, która pozwoliłaby mu kupić wszystko, czego prag-nie.

 Istnieją trzy aspekty ludzkiego życia: ciało, umysł i dusza. Żaden z tych aspektów nie jest lepszy czy bardziej święty od pozostałych; wszystkie mają jednakową wartość i żaden z nich - ani ciało, ani umysł, ani dusza - nie może osiągnąć pełni, jeżeli pozostałe zostaną ograniczone i pozbawione uwagi. Życie tylko potrzebami duszy a zaprzeczanie potrzebom umysłu i ciała nie jest ani właściwe, ani szlachetne; takie samo jest również życie wyłącznie dla umysłu z pominięciem potrzeb ciała bądź duszy.

 Wszyscy doskonale znamy okropne skutki życia dla ciała, a zaniedbywania umysłu i duszy; i wszyscy zdajemy sobie sprawę, że prawdziwe życie oznacza uzewnętrznienie wszystkiego, co człowiek jest w stanie dać z siebie dzięki ciału, dzięki intelektowi, i dzięki duszy. Jak by na to nie patrzeć, nikt nie może zdobyć prawdziwego szczęścia i zadowolenia, dopóki nie żyje pełnią możliwości ciała, umysłu i duszy. Wszędzie tam, gdzie istnieje niezrealizowany potencjał, gdzie istnieje niewykorzystana możliwość, jest również niezaspokojone pragnienie. Pragnienie jest możliwością szukającą sposobu ekspresji, bądź potencjałem szukającym drogi realizacji.  Człowiek nie może żyć pełnią życia fizycznego bez dobrego jedzenia, wygodnego ubrania i ciepłego schronienia; a także pracując ponad siły. Odpoczynek i rekreacja należą również do potrzeb ciała. Człowiek nie może żyć pełnią życia umysłowego bez książek i czasu do ich studiowania, bez możliwości podróżowania i prowadzenia obserwacji, bądź bez inteligentnego towarzystwa.

 By żyć pełnią życia umysłowego musi mieć możliwość intelektualnej rozrywki, musi otaczać się dziełami sztuki oraz całym pięknem, jakie jest w stanie spożytkować i docenić.

 By żyć pełnią życia duchowego, człowiek musi doznawać miłości, a niedostatek ogranicza możliwości jej ekspresji.

Największe szczęście człowiek osiąga obdarowując tych, których kocha; miłość uzewnętrznia się w sposób naturalny i spontaniczny w dawaniu. Mężczyzna nieposiadający nic co mógłby dać, nie jest w stanie godnie zająć miejsca jako mąż lub ojciec, jako członek społeczeństwa, jako człowiek. Dopiero osiągając pełnię życia fizycznego przez korzystanie z rzeczy materialnych rozwija swój umysł i odkrywa ducha. Tak więc bycie bogatym jest najwyższą koniecznością. Twoje pragnienie zdobycia bogactwa jest zupełnie naturalne; jeżeli jesteś normalnym mężczyzną bądź normalną kobietą, nie możesz nic na to poradzić. Tak więc najlepsze, co możesz zrobić, to poświęcić Nauce Tworzenia Bogactwa całą swoją uwagę, gdyż jest to najważniejsza i najszlachetniejsza z nauk. Jeżeli zaś odrzucasz jej poznanie, nie wypełniasz tym samym swojego obowiązku wobec siebie, wobec Boga i ludzkości; jako że nie możesz służyć Bogu ani ludzkości bardziej niż możesz samemu sobie.